ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಬೆಳಕು ತಕ್ಕ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಇದ್ದದ್ದರಿಂದ ನಾನು ನನ್ನ ಹವ್ಯಾಸವಾದ ಪುಸ್ತಕ ಓದುವುದನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಿದೆನು. ಹತ್ತು ನಿಮಿಷ ಜನರಿಗಾಗಿ ಕಾದ ಬಸ್ಸು ಹೊರಟಿತು.
ಎಲ್ಲವೂ ತಣ್ಣಗಿರಲು ಮುಂದಿನಿಂದ ಒಂದು ಸ್ವರ ಹೊರಟಿತು. ಅದು ಸುಮಾರು ೪೫-೫೦ ರ ಪ್ರಾಯದ ಗಂಡಸಿನ ಧ್ವನಿ. ಅಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಸಂಭಾಷಣೆಯ ಯಥಾವತ್ ನಕಲು ಇಲ್ಲಿದೆ. (ಅವಾಚ್ಯ ಶಬ್ದಗಳನ್ನು ಮನ್ನಿಸಿ)
ಹಿರಿಯ ಗಂಡಸು: ರೀ ಸ್ವಾಮಿ, ನಿಮ್ಮ ಪಕ್ಕ ಒಂದ್ ಹೆಂಗಸು ನಿಂತ್ಕೊಂಡಿದೆ. ಲೇಡೀಸ್ ಸೀಟ್ ಅಲ್ಲಿ ಕೂತಿದ್ದೀರಾ, ಎದ್ದು ಅವರಿಗೆ ಜಾಗ ಕೊಡ್ರಿ.
ಆ ಕಡೆ ಇಂದ ಏನೂ ಉತ್ತರ ಬರಲಿಲ್ಲ.
ಹಿರಿಯ ಗಂಡಸು: ರೀ ರೆಡ್ ಶರ್ಟ್! ನಿಮಗೇ ಕಣ್ರೀ ಹೇಳ್ತಿರೋದು. ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಹೆಂಗಸು ನಿಂತಿರೋದು ಕಾಣಿಸುತ್ತಿಲ್ವಾ? ನಿಮ್ಮ ಅಮ್ಮ ನೋ ತಂಗಿ ನೋ ಹೀಗೇ ನಿಂತಿದ್ದರೆ ಸುಮ್ನೆ ಕೂರ್ತ ಇದ್ದ್ರಾ? ಎದ್ದು ಜಾಗ ಕೊಡ್ರಿ...
ಕಿರಿಯ ಗಂಡಸು: ರೀ ಸುಮ್ನಿರಿ ಸಾಕು. ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಹೇಳಕ್ಕೆ ಬಂದ್ಬಿಟ್ತ್ರು. ಸುಮ್ನೆ ನಿಮ್ಮ ಪಾಡಿಗೆ ನೀವ್ ನಿಂತ್ಕೊಳ್ಳ್ರೀ.
ಹಿರಿಯ: (ಬೇಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ) ಅಪ್ಪ! ತಿರ್ಗ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ದೀನಿ. ನಿಮ್ಮ ಅಕ್ಕಾನೋ ಅಮ್ಮ ನೋ ನಿಂತಿದ್ದರೆ ನೀನ್ ಹೀಗೆ ಮಾಡ್ತಿದ್ದ? ಎದ್ದೇಳಪ್ಪ.
ಕಿರಿಯ: ಹೋಗೊಲೋ ಲೌ* ಕೆ ಬಾ*!! ಹುಚ್ಚು ಸೂ* ಮಗನೆ! ಕೂತಿರೋರಿಗೆ ಕೂತಿರಕ್ಕೂ ಬಿಡಲ್ಲ... ನಾಯಿ ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳು...
ಹಿರಿಯ: ಹೌದಪ್ಪ!! ಹೌದು. ಹೆಂಗಸರಿಗೆ ಅವ್ರ ಸೀಟಲ್ಲೇ ಜಾಗ ಬಿಡಿ ಅಂತ ಹೆಲೋ ನಾನು ಲೌ& ಕೆ #ಲೇ!! ನಾನಿಷ್ಟು ಮಾತಾಡ್ತಾ ಇದ್ದ್ರೂನೂ ಬೇರೆ ಜನ ಇರ್ಲಿ... ಕಂಡಕ್ಟರೂ ನನ್ನ ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ಬರ್ತಿಲ್ಲ ನೋಡಿ... ನಾನು ಹುಚ್ಚು ಸೂ%$ ಮಗಾನೇ!! ಈ ಹೆಂಗಸರಿಗೋಸ್ಕರ ನಿಮ್ಮ ಹತ್ರ ಸೀಟ್ ಬಿಟ್ಟ ಕೊಡಿ ಅಂತ ಹೇಳ್ದೆ ನೋಡಿ, ಅವರೂ ನನ್ನ ಸಪೋರ್ಟಿಗೆ ಬರ್ಲಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ನಾನು ನಾಯಿ ನನ್ನ ಮಗನೆ ಇರ್ಬೇಕು... ಥೂ ನಮ್ಮ ದೇಶಕ್ಕೆ. ಹೆಂಗಸರಿಗೆ ತುಂಬಾ ಮರ್ಯಾದೆ ಕೊಡತ್ತೆ... ಗುರು ಹಿರಿಯರಿಗೆ ಗೌರವ ಕೊಡ್ತಾರೆ ಅಂತ ಏನೇನೋ ಬಡಾಯಿ ಕೊಚ್ಚ್ಕೊತಾರೆ... ಎಲ್ಲ ಓಳು. ಇಡೀ ದೇಶ ಬರೀ ಹಲ್ಕಾ ನನ್ನ ಮಕ್ಕ್ಳಿಂದಾನೆ ತುಂಬ್ಕೊಂಡಿದೆ.
ಹೆಂಗಸರಿಗೆ ಸೀಟ್ ಕೊಡ್ರೋ ಅಂತ ಬೇಡ್ಕೊತೀವಲ್ಲ, ನಾವು ಸುವರ್ರ್ ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳು... ಆರಾಮಾಗಿ ಹೆಂಗಸರ ಸೀಟಲ್ಲಿ ಕೂತ್ಕೊತೀರಲ್ಲ , ನೀವೆಲ್ಲ ಮಹಾನುಭಾವರೇ ಬಿಡಿ. ಏನೋ ಈ ಸಂನ್ ಮನುಷ್ಯನ್ನ ಕ್ಷಮಿಸಿ ಬಿಡಿ....
ಇನ್ನು ಮುಂದುವರೀತಾನೆ ಇತ್ತು ಅವನ ಪುರಾಣ ೫ ನಿಮಿಷಕ್ಕೆ. ಈ ರೀತಿ ಶಾಲಲ್ಲಿ ಚಪ್ಪಲಿ ಸುತ್ತ್ಕೊಂಡು ಹೊದೀತಿರೋದ್ ಕೇಳಕ್ಕಾಗ್ದೆ ಕಡೆಗೆ ಕೂತಿದ್ದ ಆ ಮಹಾ ಪುರುಷ ಎದ್ದ.
ಅಂತೂ ಕೊನೆಗೆ ಧರ್ಮಕ್ಕೆ ಜಯ.
