ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಅದನ್ನು ಬರೆಯುವಾಸೆ.
ಎನಿತು ಇನಿದು ಕನ್ನಡ ನುಡಿಯು
ಮನವನು ತಣಿಸುವ ಮೋಹದ ಸುಧೆಯು
ಮನವನು ತಣಿಸುವ ಮೋಹದ ಸುಧೆಯು
ಆದರೆ ಇದನ್ನು ನೋಡಿ ಎಷ್ಟು ಖುಷಿಯಾಯಿತೋ ಅಷ್ಟೆ ದುಃಖವೂ ಆಯಿತು. ಕಾರಣ ನಿಮಗೆ ತಿಳಿಯದಿದ್ದುದೇನಲ್ಲ. ಈ ಫಲಕ ನೆಟ್ಟು ಎಷ್ಟು ದಿನ, ತಿಂಗಳು ಅಥವಾ ವರ್ಷವಾಯಿತೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಆದರೆ ನಾನು ನೋಡಿದ್ದು ಅದೇ ಮೊದಲು. ಈ ಫಲಕದ ಮೇಲೆ ರಾರಾಜಿಸುತ್ತಿರುವ ಕನ್ನಡ ಪ್ರೀತಿ ಆ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೂ ನನಗೆ ಕಾಣಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿರುವ ಸಿಗ್ಮಾ ಮಾಲ್ ಆಗಲೀ, ರಿಲಯನ್ಸ್ ಟೈಮ್ ಔಟ್ ಆಗಲೀ, Wockhardt ಹೃದಯಾಲಯವಾಗಲಿ ಅಥವಾ ಯಾವುದೇ ಅಂಗಡಿ, ಮುಂಗತ್ತುಗಳನ್ನ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಿ ಎಲ್ಲಿಯೂ ಕನ್ನಡವನ್ನು ಸ್ವ-ಇಚ್ಛೆಯಿಂದ ಮಾತನಾಡಿದ್ದು ನಾನು ಕಂಡಿಲ್ಲ. ಸರಿ ಸುಮಾರ್ ೬೦ ಪ್ರತಿಶತ ಅಂಗಡಿಗಳ ಫಲಕಗಳ ಮೇಲೆಯಷ್ಟೇ ಕನ್ನಡವನ್ನು ನೋಡಬಹುದಷ್ಟೇ ವಿನಃ ಒಳಗೆ ಹೋಗಿ ಕನ್ನಡ ಮಾತನಾಡಿದರೆ ಯಾವುದೋ ಬೇರೆಯ ಲೋಕದಿಂದ ಬಂದ ವಿಚಿತ್ರ ಪ್ರಾಣಿಯನ್ನು ನೋಡುವಂತೆ ನೋಡುತ್ತಾರೆ ಜನರು. ಜನ ಯಾಕ್ ಹೀಗ್ ಮಾಡ್ತಾರೆ ಅಂತ ನನಗೆ ಇದುವರೆಗೂ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ. ಒಮ್ಮೆ ಸುಶೀಮನ ಜೊತೆ ಅವನ ಮೊಬೈಲ್ ರೆಪೇರಿಗೆ ಕೊಡಲು ಹೋದಾಗ ನಾವು ಕನ್ನಡ ಮಾತನಾಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ಅವರು ಹಾಗೆ ಒಮ್ಮೆ ನೋಡಿ ನಮ್ಮ ಬಳಿ ಕನ್ನಡವನ್ನೇನೋ ಮಾತನಾಡಿದರು. ಆದರೆ ಅವರವರ ಒಳಗೆ ತಮಿಳು ಮಾತನ್ನದಿದ್ದು ನೋಡಿ ನನಗೆ ಅಸಹ್ಯವೆನಿಸಿತು.
ಎಲ್ಲೇ ಹೋಗಲಿ, ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಅಲ್ಲೇ ಮಾತನಾಡಿಸುವ ಈ ಮಂದಿಗೆ ಈ ನಾಡಿನ ಭಾಷೆ ಮಾತನಾಡುವ ಬುದ್ಧಿ ಬರಲಿ ಎಂದು ಹಾರಿಸುತ್ತ ಈ ಅಂಕಣವನ್ನು ಮುಗಿಸುತ್ತೇನೆ.
